Zware dag voor mijn lichaam. Voor één van de scans was contrastvloeistof nodig en dus moest er een infuus worden voorbereid. Maar mijn lichaam had genoeg van alle naalden en prikken, dus het was bijna onmogelijk om de constructie met kraantje in mijn aderen te krijgen. De verpleegster werd er wanhopig van en ik ook… het was erg pijnlijk.

Maar uiteindelijk was de klus geklaard en de scans zelf waren zeer goed te doen. Peter mocht blijven – buiten bezoekuren – om te wachten op de uitkomst en weer kon ik het aan het gezicht van de dokter zien, het was goed nieuws. Geen andere tumoren waren gevonden in de rest van mijn lichaam, dus de hersentumor is de enige waar we ons op moeten richten.

En met dat nieuws werd ik ontslagen uit het ziekenhuis! We gaan weer naar huis, maar dit keer om te blijven! YAY!

Met dank aan Sandra voor de vertaling